سلام،

     خدای مهربونم، بدجوری دلم گرفته و احساس تنهایی میکنم، اینقدر ازت دور شدم که الان با اینکه نزدیکترین کسانم پیشم هستند باز من احساس تنهایی و بی کسی میکنم،چون تو را ندارم.

 میگن تو از رگ گردن به ما نزدیکتری، ولی من که از خودم دور که چه عرض کنم جدا شدم، چه کنم؟ خدا جون خیلی دلم برات تنگ شده، برای لحظه ای که من ساده و خالص با تو تنها باشم و هیچ چیز زمینی بین ما فاصله نندازه، خدای مهربون و نازم مُردم از بس گرفتار دنیا و روزمرگیش شدم.

 من که هنوز نفهمیدم از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود؟ به کجا میروم؟ آخر ننمایی وطنم

خدایا!

 به من زیستنی عطا کن که در لحظه مرگ بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن

گذشته است حسرت نخورم و مردنی عطا کن که بر بیهودگیش سوگوار نباشم 

   برای اینکه هرکس آنچنان می میرد که زندگی کرده است.

دکتر علی شریعتی                                                                                                                                                                                                                                                                                     نوشته شده در ساعت 23 روز چهارشنبه 21/2/1390