خیلی وقت بود که میخواستم، حرفهام و نوشتهام را یه جایی ثبت کنم و از دست این همه سررسید و دفتر خلاص بشم، که بالاخره امروز همت کردم.

توی این صفحات میخوام از خودم که چقدر از زندگی پرت شدم، بگم. از همسرم که چقدر ... (خیلی چیزها هست که در یک کلمه نمیگنجه، چقدر دوستش دارم و چقدر دوستم داره، چقدر بهش احتیاج دارم، چقدر صبور و بعضی موقعها چقدر مظلوم ....)، میخوام از کسایی بگم که چقدر برام عزیزند هرچند از هم دوریم، ...

از همه مهمتر بگم لحظات و دقایق زندیگم را برای ...

شاید اینگونه کمتر فراموشش کنم، چرا که فراموشی رسم ما انسانهاست.

خداوند درباره این خصلت انسانی می‌فرماید: اذا خوله نعمه منه نسی ما کان یدعوا الیه من قبل و جعل الله انداد (زمر آیه 8) پس از آن که به وی نعمت بخشیدیم گویی در آن گرفتاری و پریشان حالی ما را هرگز نخوانده بود و برای خدا شریک قرار می‌دهد.

نوشته شده در چهارشنبه 90/2/21ساعت 2:39 عصر توسط یاهو نظرات ( ) |